Wypożyczalnia samochodów Irlandia Północna

Wprowadzenie

Zielona, pagórkowata Irlandia Północna jest częścią Wielkiej Brytanii. Jej stolicą jest Belfast. Około 280 tysięcy ludzi mieszka w tym mieście. Historia Irlandii Północnej jest burzliwa i wydaje się stanowić kontrast wobec spokojnego, sielankowego krajobrazu tego państwa..

Dla miłośników gór, morza i pastwisk, ta kraina celtyckich mitów na pewno będzie stanowić atrakcję. Dzień spędzony na wsi lub w zatłoczonych ulicach Belfastu i Derry z pewnością pobudzi apetyt, który może zostać zaspokojony w jednym z irlandzkich pubów. Irlandzka kultura jest przyjazna i ciepła, podczas gdy przyroda jest surowa i może być nieco nieprzyjemna. To ciekawy kontrast. Nad pintą Guinnessa lub irlandzką whisky, goście mogą zatopić się w gwarze pubu, słuchając w tym samym czasie tradycyjnej folkowej muzyki.

Historia

Historia Irlandii Północnej jako regionu będącego częścią Zjednoczonego Królestwa nie jest długa. W 1922 cała wyspa stała się niepodległa. Jednakże, Irlandia Północna oddzieliła się od reszty Irlandii i społeczeństwo zostało podzielone, co trwa do dziś.

Niewiele wiadomo na temat prehistorii Irlandii. W epoce lodowej kraj był pokryty ogromną warstwą śniegu i lodu, co jest powodem dlaczego wszelkie ślady historyczne uległy zatarciu.

Najstarsze pozostałości ludzkich siedlisk w Irlandii datuje się na około 8000 lat p.n.e. Osady zbieracko-łowieckie zostały odnalezione blisko hrabstwa Antrim. Te osady były skoncentrowane wzdłuż wybrzeża.

Między 4500 i 2500 p.n.e. ziemia zaczęła być uprawiana. Bydło i zboża zawitały na wyspę, a liczba ludności zaczęła intensywnie rosnąć.

Większość odnalezionych szczątków z tego okresu to megalityczne miejsca kultu i ceremonii.

W siódmym wieku p.n.e. mieszkańcy wyspy zostali wystawieni na wpływ Celtów. Tak język celtycki, a właściwie gaelicki, dotarł na te ziemie.

Najstarsze zapisy sięgają 431 r.p.n.e. W 400 r.p.n.e. Król Niall (od Dziewięciu Zakładników) został władcą kraju na 27 lat. Niall i jego synowie podjeli się podbicia Ulster (obecnej Irlandii Północnej i części Irlandii). Ulster zostało później podzielone na trzy królestwa: Ulidia, Airgialla i Ailech. Te były zarządzane przez synów Nialla.

Po jego śmierci, syn Lóegaire mac Néill został królem większego królestwa Tara. On wprowadził chrześcijaństwo. Wszyscy królowie Irlandii, oprócz dwóch, są przodkami legendarnego króla Nialla od Dziewięciu Zakładników. Dynastia Uí Néill trwała u władzy od piętnastego wieku do jedenastego wieku naszej ery.

Przybycie chrześcijaństwa znacząco wpłynęło na irlandzkie społeczeństwo. W 432 św. Patryk przybył na wyspę i pracował ciężko w kolejnych latach, aby sprowadzić Irlandczyków do nowej religii. Tak Ulster zostało schrystianizowane. Św. Patryk słynie przede wszystkim z metody pracy. Odpuścił socjalne aspekty życia społeczeństwa, ponieważ tym zajmowało się stanowione prawo, a to nie pozostawało w sprzeczności z wartościami chrześcijańskimi. Ponadto, św. Patryk wprowadził alfabet łaciński. Do dziś jednak debatuje się, czy faktycznie tak się stało. Co jest jednak bezsprzeczne to fakt, że stare religie druidów zostały wyparte wraz z kolejnymi stuleciami.

Około tego czasu, w 684, król angielski Ecfrith najechał Irlandię. Przybył, aby pomóc królowi zwanemu Diarmait Mac Murchada z Leinsteru odzyskać swoje królestwo. Król Henryk II Andegaweński (król Anglii) bał się, że z tego powodu Państwo Normańskie wzrośnie w siłę w Irlandii. Dlatego przybył do Irlandii w 1171. Oddał irlandzkie terytoria swemu synowi. Ostatecznie jego syn Jan został królem Anglii. Tak Irlandia stała się częścią Królestwa Angielskiego. Przez wieki trwała wojna między Anglikami i Normanami.

W 1348 epidemia zwana czarną śmiercią wdarła się do kraju. Anglicy i Normanowie zostali nią uderzeni mocniej niż Irlandczycy, którzy byli bardziej rozsiani po całym kraju i żyli głównie w obszarach wiejskich. Kiedy umieralność spadła, język irlandzki i tradycje narodowe odżyły. W piętnastym wieku język angielski był już całkowicie wyparty.

W 1536 Henryk VIII zdecydował się na ponowne podbicie Irlandii. Zajęło wieki zanim król angielski zaczął rządzić całą Irlandią. W czasie panowania Elżbiety i króla Jakuba I Stewarta Anglicy w pełni kontrolowali Irlandię. Rząd został zdecentralizowany, a pierwotni królowie utracili całą swoją władzę. Katolicyzm, który Anglicy chcieli zastąpić protestantyzmem, okazał się być trwały.

Siedemnasty wiek charakteryzował się dwiema wojnami domowymi. Konsekwencje były znaczące. Wielu ludzi straciło życie, a katoliccy właściciele ziemscy często zostawali zmuszani do oddawania swojej własności anglikanom, jak również do przejścia na ich religię. Niektórzy pozostawali jednak nietknięci, przykładem jest hrabia Antrim. Do dziś jego potomkowie władają ziemią.

W 1649 Oliver Cromwell przywrócił władzę Anglików w Irlandii. W 1688 Wilhelm I Orański najechał Anglię w imieniu swojej żony Marii I Stuart. Otrzymał poparcie od protestantów Ulster, podczas gdy ówczesny Jakub II był wspierany przez irlandzki parlament. Wilhelm Orański pokonał armię Jakuba II w bitwie nad Boyne w 1690 i podczas zdobycia Limerick w 1691. Irlandia kolejny raz weszła w okres angielskiego panowania. Ta wojna nigdy nie doszła do właściwego końca, a kraj do dzisiaj pozostaje podzielony.

W czasie dziewiętnastego stulecia zaszła potrzeba samozarządzania. Jednakże, żądanie zostało dwukrotnie odrzucone przez Izbę Lordów w Londynie. Kiedy Charles Stewart Parnell, lider ruchu na rzecz autonomii Irlandii, zmarł, perspektywa irlandzkiego parlamentu umarła wraz z nim. Jako reakcja na to, odrodził się nacjonalizm w społeczeństwie. To przyczyniło się do rozwoju ruchów radykalnych w irlandzkiej polityce. Wraz z tym procesem narodziła się organizacja Sinn Féin ("My sami").

Ostatecznie w 1912 zadecydowano, że Irlandia może mieć prawo do samozarządzania. W hrabstwie Ulster napotkało to wielki opór. Tymczasem wybuchła I wojna światowa i zarówno prawo do samostanowienia jak również protesty przeciwko niemu, zostały wstrzymane. Nie każdy był skłonny zgodzić się z tym i w 1916, w Wielki Poniedziałek, dwie irlandzkie partie ogłosiły Republikę Irlandii w Dublinie. Bunt poniósł porażkę, ale miał znaczące konsekwencje.

W Ulster zintensyfikował się opór przeciwko niezależnej republice. W wyborach w 1918 Sinn Féin zdobyło trzy czwarte głosów i utworzyło swój własny parlament w Dublinie. Później nastąpiła irlandzka wojna o niepodległość, w której Irlandczycy zaatakowali brytyjskie cele i Brytyjczycy wstrzymali represje.

W 1920 Brytyjski parlament zaakceptował nowe prawo, w którym południe Irlandii zyskało status podobny do tego, który miała ówczesna Kanada lub Australia, podczas gdy Irlandia Północna zyskała własny rząd i zachowała swoje silne więzy z Londynem. Dla obydwu części obecne prawo było jednak nie do zaakceptowania. To doprowadziło do bitwy o niepodległość.

W 1921 południe Irlandii zostało wolnym państwem. To oznaczało, że Irlandia Północna została państwem protestanckim. Od 1921 do 1971 Irlandia Północna była zarządzana przez Ulsterską Partię Unionistyczną w Belfaście. Od tego czasu, katolicka mniejszość spotykała się z dyskryminacją. Pokój nie został nigdy w pełni przywrócony w Irlandii Północnej.

W 1970 napięcia doprowadziły do wydarzeń, które zapisały się w historii jako krwawa niedziela i krwawy piątek. Wczesne lata siedemdziesiąte są obecnie znane jako "kłopoty". W 1972 parlament Irlandii Północnej został usunięty. Na jakiś czas kłopoty nie zakończyły się do 1998, gdy porozumienie pokojowe z Wielkiego Piątku zostało podpisane. Porozumienie to dawało unionistom i nacjonalistom władzę nad Irlandią Północną. Od 2002 obie partie zanegowały wiarę w siebie nawzajem.

IRA (Irlandzka Armia Republikańska) walczy o zakończenie obecnego statusu Irlandii Północnej w Zjednoczonym Królestwie od 1969. Ostatecznym celem IRA jest założenie socjalistycznej republiki, która pokrywałaby obydwie części wyspy. W 2005 IRA ogłosiła, że będzie kontynuowała swoją walkę wyłącznie w sferze politycznej i że nie dopuści się ataków zbrojnych.

Społeczeństwo i kultura

Irlandia północna ma około 1.75 milionów mieszkańców. Jedna trzecia z nich żyje w stolicy. Większość Irlandczyków żyje na wsi. Dużymi miastami Irlandii Północnej są, poza Belfastem, np. Londonderry lub Derry, Newry i Lisburn.

Przeszłość burzliwej wojny jest nadal widoczna i znacząca w Irlandii Północnej. Pomimo tego, Irlandczycy podnieśli się i jest to dobrze widoczne w miastach takich jak Belfast i Derry. Stolica jest dziś bardzo żywotnym miastem, z całą gamą możliwości, aby dobrze zabawić się nocą.

Ci którzy chcą odwiedzić Irlandię Północną na pewno wylądują w jednym z przytulnych pubów. Atmosfera jest miła, a napoje smakują dobrze. Posiłki w pubach zazwyczaj są też bardzo smaczne.

Irlandczycy mówią po angielsku, irlandzku i używając irlandzkiej wersji języka gaelickiego. Ten ostatni język ma celtycki rodowód i posługuje się nim niewielu.

Bardzo uczęszczanymi miejscami Irlandii Północnej są opactwa, stare domki i ogrody. Grobla Olbrzyma jest również przyrodniczym fenomenem, którzy przyciąga wielu odwiedzających. Grobla Olbrzyma leży przy północnym wybrzeżu. Składa się z naturalnie uformowanych geometrycznych ciasno ułożonych kolumn bazaltowych.

Przyroda Irlandii jest fenomenalna. Wędrowcy mogą doprowadzić nogi do granic wytrzymałości przemierzając liczne parki narodowe.

Sytuacja polityczna

Razem z Anglią, Szkocją i Walią, Irlandia Północna tworzy Zjednoczone Królestwo. Skoro kraj nie jest niezależnym państwem, nie odgrywa żadnej roli w stosunkach międzynarodowych. Północna Irlandia posiada jednak swoje własne przepisy, banknoty oraz lokalną administrację. Głową państwa jest Królowa Elżbieta II. Od 2007 Gordon Brown pełni rolę premiera Zjednoczonego Królestwa i równocześnie Irlandii Północnej.

Kraj jest podzielony na sześć dystryktów. Te nazywają się "hrabstwami". Nazwy hrabstw to: Antrim, Armagh, Down, Fermanagh, Londonderry i Tyrone. Nie pełnią one obecnie roli administracyjnej.

Gospodarka

Dawnej gospodarka Irlandii Północnej opierała się na przemyśle. Była skoncentrowana przede wszystkim na przemyśle stoczniowym, włókienniczym oraz produkcji lin. Przemysł ciężki został zastąpiony sektorem publicznym. Ważną rolę dla lokalnej gospodarki odgrywa turystyka.

W Irlandii Północnej walutą jest funt szterling, lepiej znany jako funt brytyjski.

Geografia i klimat

Irlandia Północna leży na północy Irlandii. Kraj pokrywa 14 139 kilometrów kwadratowych, co stanowi jedną szóstą powierzchni wyspy.

Irlandia Północna graniczy z czterema różnymi wodami: Oceanem Atlantyckim, Morzem Irlandzkim, zatoką Donegal oraz Kanałem Północnym. Lough Neagh jest największym jeziorem Wysp Brytyjskich i leży trzydzieści kilometrów od Belfastu. Długość Lough Neagh to około trzydzieści kilometrów, a szerokość wynosi około piętnaście kilometrów.

Irlandia Północna to górzysty kraj, który posiada kilka pasm górskich. Najwyższa część kraju jest położona w górach Sperrin. Stoki tych gór można zobaczyć w centrum kraju. Są niespotykanie piękne. Na wschodzie Irlandii Północnej, w hrabstwie Down, leżą granitowe Góry Mourne. Najwyższy szczyt ma 848 metrów i nosi imię Slieve Donard. Poza wspomnianymi górami, jest również płaskowyż Antrim.

Jednym z miejsc wartych odwiedzenia w Irlandii Północnej jest Grobla Olbrzyma. Na północnym wybrzeżu leżą perfekcyjnie ukształtowane geometryczne kolumny bazaltowe. Zostały uformowane kiedyś w wyniku erupcji wulkanu, a dziś są wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Rzeki Bann, Foyle i Blackwater przepływają przez środek lądu, przez co czynią go niesamowicie żyznym. W szesnastym i siedemnastym wieku duża część irlandzkich lasów została wycięta i zastąpiona przez pastwiska

Klimat Irlandii Północnej jest bardzo nieprzewidywalny. Kraj ma umiarkowanie morski klimat. Ciepły prąd zatokowy Golfsztrom płynie wzdłuż wybrzeża, choć temperatury nigdy nie są nadzwyczajnie wysokie. Irlandia Północna jest wilgotnym państwem.  Bardzo często nad pastwiskami i miastami wiszą liczne chmury.

Ruch uliczny oraz infrastrukura

Najlepszym sposobem na docenienie Irlandii Północnej jest przemierzanie jej samochodem. W Irlandii, tak jak w reszcie Wielkiej Brytanii, samochody jeżdżą po lewej stronie jezdni. Drogi są w dobrym stanie i wiodą przez góry i wsie.

Podróż transportem publicznym nie jest łatwym zadaniem w Irlandii Północnej. Zarówno autobusy, jak i pociągi pozostawiają wiele do życzenia. W sieci połączeń kolejowych są znaczące luki. Transport kolejowy jest zarządzany przez Northern Ireland Railways (NIR).

Jedyny międzynarodowy port lotniczy Irlandii Północnej leży blisko Belfastu. Poza tym lotniskiem, miasto ma jeszcze port lotniczy Belfast City, który obsługuje głównie loty do reszty Irlandii oraz Wielkiej Brytanii. Lotniska w Derry i Londonderry nie obsługują lotów międzynarodowych.

Jedzenie i picie

Irlandzka kuchnia nie różni się za bardzo od tej z sąsiedniej Anglii. Istnieje jednak kilka typowo irlandzkich dań i drinków.

Powszechnie znanym narodowym śniadaniem jest "Ulster fry". To praktycznie to samo, co jada się w Anglii na śniadanie. Ulster fry jest ciężkostrawne. Bekon, kiełbasy, jaja i white pudding (rodzaj kiełbasy) to składniki. Jest podawane z chlebem.

Północna Irlandia jest częścią wyspy. Dlatego jada się tam również ryby. Ciemne pieczywo z wędzonym łososiem to przepyszna opcja na lunch dla osób, które lubią ryby.

Irlandzki gulasz to danie popularne zarówno wśród Irlandczyków, jak i turystów. Gulasze znajdują się w menu każdego pubu i gwarantują pełny żołądek.

Najsłynniejszym napojem alkoholowym z Irlandii Północnej jest whiskey. Znane marki to Jameson i Bushmills.

Guinness jest najsłynniejszym irlandzkim piwem. Od 1759 jest ważony w Dublinie, co sprawia, że nie można go uznać oficjalnie za północnoirlandzkie piwo.

Strefa czasowa

W Irlandii Północnej obowiązuje czas GMT/UTC +0. Latem przestawia się zegary o jedną godzinę do przodu. To sprawia, że obowiązujący czas lokalny latem to GMT/UTC +1.

Zakwaterowanie

Spędznie nocy w hotelu, apartamencie, Bed & Breakfast (niedrogie hotele oferujące nocleg ze śniadaniem) lub karczmach jest możliwe zarówno na wsi, jak i w miastach.

Belfast posiada mnóstwo hosteli. W Londonderry turyści szukający budżetowych hoteli znajdą także miejsce do spania w jednym z hosteli.

Północna Irlandia ma niesamowitą naturę. Ci, którzy chcą się budzić pośród zielonych wzgórz, mogą spać na jednym z pól namiotowych. Zazwyczaj są utrzymane w dobrym stanie i umiejscowione w spokojnych okolicach.

Linki zewnętrzne

Aby zdobyć więcej informacji na temat Irlandii Północnej zalecamy skorzystanie z Google oraz następujących źródeł:

• Wikipedia, Irlandia Północna
• Oficjalna strona rządu Irlandii Północnej
• Strona poświęcona turystyce w Irlandii Północnej